En başarılı olmaya koşullanmış bir hayat… Sürekli koşan, amaçsızca koşan insanlar… Her zaman, her yerde, en önde olma telaşı… İkinci olmaya bile dayanamamak… Karşılaştırıldığımız insanlar… Rekabet, kıskançlık, öfke, hırs… Küçük oyunlar, büyük gibi görünen insanlar, küçük yürekler… Yorulmak, durmak, nefes alamamak… Boğulmaya başlamak, öfkelenmek, daha çok öfkelenmek… Bunu hak etmediğini düşünmek, yüzünü kapıya doğru dönmek…Kapıyı çarpıp çıkıp gitmek! Gerçekten de her şey bitti mi şimdi? Çocukken neler hayal ederdim? Ne olmayı isterdim ? ama şuan hayalimin neresindeyim kim bilir. Oysa çocukken hayallerim çok daha farklıydı, burada 6 yada 10 yaşındaki bir çocuğun isteği çok mu önemlidir? Bu neden bana hayal kırıklığı yaşatsın ki! Boşver çocukluğumu, istediğim mesleği yapmıyorum diye hayatımın geri kalanı berbat mı geçecek? Boşver, geçen için yapabileceğim bir şey yok. Aslında çok da doğru değil yani tam olarak öyle değil işte, zaman zaman istiyorum bu hayalimin gerçekleşmesini. Küçükken en büyük hayalimdi yönetmen olmak. Bir sinema filminin altında ismimin yazılı olması falan. Hatta küçük kuzenlerimi toplar onlara çeşitli gösteriler hazırlatırdım, çalıştırırdım koreografi falan hazırlar herkese izlettirirdim. Çok da beğenilirdi hatta, inanılmaz yaratıcıydım, başarılıydım da ama bu konuda, hiç mütevazilik falan yapamıycam yani kusura bakmasın kimse. İçimde varmış canım, taa küçüklükten bu yana.Dur bakalım daha yaşım çok genç yapacak çok şey var. Her şey bitmedi henüz, hatta yeni başlıyor belki de. Tuttuğunu koparan biriyim, aklıma bir şey koyarsam da yaparım, biliyorum. Her neyse işte şimdi devam edelim.Biten bu dakikalar geri gelmeyecek. Biten günler, biten aylar, biten yıllar geri gelmeyecek. Her dakika hayatımız kısalıyor. O yüzden vazgeçemediğim hayallerimin peşinden koşmalıyım, koşmalıyız. Gerçekten ne yapmak istiyorum? Bundan sonra sadece buna odaklanmalıyım.İstemek ve başarmak, işte hepsi bu. Aslında her şey yeni başlıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder