Ben yaşlanmak istemiyorum.. yaşımı şöyle sabitleyebilsem keşke. Hep şimdi ki gibi kalsam 22 olsam, hadi biraz daha zorlayalım 25-26 falan olsun kabul vallahi kabul. Ama yaşlanmayayım. Bu ara pek fazla kurcalıyor bu düşünce beynimi hatta kurcalamakla kalmıyor direkt beynimi kemiriyor. Muhtaç olmayayım kimselere. hafızam hiç utandırmasın beni, sevdiklerimle ilgili küçüçük ayrıntıyı bile unutmayan ben evimin yolunu şaşırmayayım. sabahın köründe uyuyamamaktan dert yanıp ayağa dikilmeyeyim, heyecanlandığımda yine ekstra enerji saçabileyim etrafıma. gözlerimdeki parlaklık hiç bırakmasın beni. yüksek sesten rahatsız olmamalıyım hiçbir zaman içimden geldiği gibi şarkılar söyleyebilmeliyim şuan olduğu gibi. merdiven çıkarken tıkanıp yorulmamalıyım, nefesim her kesildiğinde mutlaka heyecandandır diyebilmeliyim. kanepede uyuyakalıp uyandığımda sırtım belim ağırmamalı, mevsimlere göre fiziki rahatsızlıklar ortaya çıkmamalı bünyemde, ilaçlarla pek haşır-neşir de olmayayım. gece yarısı yenilen yemeklere acaba mideme dokunucak mı beni rahatsız edicek mi dememeliyim asla. dışarıda kar yağdığında tıpkı şimdiki gibi gidip kartopu oynayabilmeliyim, yağmurlu havada yürüyüp, sahilde hep koşabilmeliyim. Kırışıklıklar istemiyorum vücudumda, göz kapaklarımda. saçlarım sadece şuan ki rengiyle kalmalı bir tel beyaz bile olmamalı, elimde bastonum yerçekimine yenik düşmemeliyim, otobüslerde kimse yaşımdan dolayı yer vermemeli bana, bayramlarda el öpen değil de eli öpülen olmamalıyım kesinlikle. Gözlükler gözümde gazetenin içine girip okumamalıyım. “Artık onu yapamam”, “Bundan sonra ne olacak ki”, “Ama ben yaşlandım artık” bu cümlelere yer olmamalı benim hayatımda, telafuz etmemeliyim bunları. Yaşlanmamalıyım işte, n’olurrr, lütfen lütfennnnnnn
Yaşımı sabitlesem ve hep aynı kalsam??
Öyle çokkk uzun yıllar yaşamak falan da istemiyorum ki şöyle 60-65 yılı şimdiki görüntümde sabitsek falan olmaz mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder