ben de şiddetli can sıkıntısı krizleri çekenlerden biriyim
Bilmiyorum garip olan hayat mı yoksa ben mi? zaman geçtikçe biraz daha yorulduğumu biraz daha direncimin kırıldığını hissediyorum… sıkıcı bi gün, nedensiz sıkılıyorum, bunalıyorum, hiçbir yere sığamıyorum sanki. Vakit dolduracak hiçbir şey gelmiyor aklıma, güzel olan hiçbir şey yok sanki, herşey gayet sevimsiz ve anlamsız görünüyor bu gün gözüme. Sanki hayat beni inadına zorluyormuş gibi geliyor. Suratsızlığım da fazlaca üzerimde, gülmek hatta konuşmak bile gelmiyor içimden, olmak İstediğim yerde yada zamanda değilim çünkü şuan. Çok sıkıldım her şeyden, herkesten. Asla hayır diyemeyeceğim can sıkıntısının birebir ilacı baş düşmanı, eğlenmek-gezmek bile gayet sıradan ve sevimsiz bir kelime gibi geliyor şuan kulağıma. O kadar bunalmışım yani. Aslında şuan tek istediğim 2 günlük bile olsa buralardan uzaklaşmak. Kimsenin bilmeyeceği beni bulamayacağı bana ulaşamayacağı bir yerlerde olmak. Yanımda telefon ve kimseler olmadan. Sadece kendimle, sadece kendimi dinleyerek. Kimselere hesap vermeden, kimseleri duymadan, kimseleri görmeden... sıkıntı gerçekten fena şey.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder