olur mu acaba?

"Bir şeyi eğer çok istersen mutlaka senin olur" bir zamanlar inanırdım buna, çok net söylüyorum inanırdım. Yaşadıklarımla ya da yaşımla da alakalı bir durum tabiki. İnsanın yaşı büyüdükçe istekleri de bu orantıda artıyor haliyle. Ve bundandır ki gerçek olamama ihtimali çok daha fazlalık kazanıyor tam bu sırada. ve istenilen her şeyin olamayacağı deyim yerinde 'gözümüze sokarcasına' yaşanıyor. Evet şu sıralar bir şeyi çok istiyorum. İnanılmaz istiyorum. Ve o kadar da inanıyordum ki bunun olacağına, ta ki kısa bir süre öncesine kadar.  Direncimin kırıldığını hissediyorum fazlaca. sanki olağanlığı inanılmaz olanaksızmış gibi geliyor o çok istediğim şeyin. Yani yakınımda olabilecek kadar gerçek, ama benim olamayacak kadar bana ait değil. Bir ara çok inanmıştım ama, inanmayı çok istediğimden de olabilir ya da yanımda olanların bana bunun gerçek olabileceğine fazlaca inandırmasından ötürüde olabilir. Üzerine kurulan onca güzel hayaller, düşünceler.. hani şöyle olur ya gece kalabalıkta oturursun birden elektrikler keser. Karanlıktık ama sen herkesin orda olduğundan eminsindir, görmesen de bilirsin olduklarını. Ve şunu da bilirsin ki kısa zaman sonra tekrar gelecektir elektrik. En kötü ihtimalle jeneratör devreye girecektir. İçinde bulunduğum durumda biraz böyle aslında. Işık yok, her yer karanlık.. nerde olduğunu biliyorum ya da nerede bulabileceğimi, nasıl bir yol izleyeceğimi. Ama elektriklerin gelip gelmeyeceğine inancım kalmadı malesef. Ve eğer gelmezse anında devreye girebilecek bir jeneratörde yok. Bir inanabilsem, gerçek olacağına bir inanabilsem.  Var gücümle çabalayabilirim o zaman. Her şeye kafa tutabilir, ortalığı bir şekilde aydınlatabilirim! Denerim, çabalarım, en uç noktada bile olsam var gücümle bağırıp inanıyorum diyebilirim, savaşabilirim bunun için. Bu noktada biraz yüreklendirilmeye ihtiyacım var sanırım. Çok istiyorum, belki olmayacak bir şeyi istiyorum ama istiyorum. Sonucu ne olursa olsun istiyorum. Ve bu düşünceye tıpkı eskiden olduğu gibi inanmak ve olduğunu görerek mutlu olmak istiyorum. Elimi uzattığımda dokunabilecek kadar yakınımda ama sahip olamayacağım kadar uzağımda bir düşünce olarak kalma n’olur. Ol, lütfen ol.