Zordur alışkanlıklardan vazgeçmek. Severiz birilerine alışmayı, ya da bir yere. Hiç önemi yok aslında. İster bir kişi, ister bir obje ya da olay, durum, yer hiç farketmez. Alışmaktır önemli olan. Alışırız da zamanla, benimseriz içinde bulunduğumuz o durumu. Sonra sıra o alışagelmiş durumdan, alışkanlıktan vazgeçmeye geldiğinde ise keyifsiz kısımdır, oldukça can sıkıcıdır. Zordur çünkü alışkanlıklardan vazgeçmek. İster elinde olan nedenlerden dolayı olsun ister de mecbur bırakılmış olalım; zordur, çok net. Sevimsiz bir kelimedir nihayetinde. Alışılmış durumun süresi çok önem kazanır tam bu sırada. Alışkanlığın bünyede bıraktığı zarar, geçmiş süre zarfıyla ve unutma aşamasındaki zamanla doğru orantılı bir bağlantı kurar çoğu kez. Geçmişi ne kadar kısaysa ileride vereceği acı hissi o kadar az olacaktır çünkü. İlişkiler açısından ele alındığında bu böyle. Ve kişinin sizi ne kadar etkileyip ne kadar etki alanına dahil etmesiyle de alakalıdır bir de. Etrafınızı tamamıyla sarıp sarmaladıysa o kişi, kelimenin tam anlamıyla yanmışsınızdır. Nerdeyse alışkanlıktan öte vazgeçilmez olacaktır. Yapılması gereken en önemli davranış; etki alanını daraltıp önce bu etki çemberinden kendinizi kurtarmak, akabinde farklı alanlara yönelip belki önceliği kişilerden önce durumlara vermektir. “Aklınız ne kadar meşgul olursa unutmak bir o kadar kolaydır! “ derler. Bunun da doğruluğu tartışılır ya, neyse. Taktik basit; ilgi dağıtmak. Kişiden kişiye değişir tabi ki bunun sonucu. Herkeste aynı sonuç elde edilmesi mümkün değildir doğal olarak. Alışmışızdır çünkü. Aitlik hissediriz ya bir de. Bizimdir o. bize tamlık hissini vermiştir ki biz de öyle hissederiz. Güven vardır bir de arada. Güven, aitlik duygusu ve alışkanlık. Lafın kısası. Alışmak kolay ama bazı alışkanlıklardan vazgeçmek oldukça zordur. Ama asla vazgeçememekte değildir . alışılır tabi ki. hatta ben hep şunu şöylerim ‘herkesi unutturacak biri mutlaka vardır’. İmkansız değil zordur, ama başarılmaz değildir. Aklıma geldi ve yazdım. Benle çok alakalı bir durum mu? Açıkçası değil. Alışırım ama vazgeçebilirim de! Peki şimdi böyle bir durum söz konusu mu bende? Hayır değil, hiç de değil. Alakası bile yok. Yok öle biriii, yok yok yokk. Özlemiyorum da zaten. Alışmamıştım da ayrıca.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder