kader mi yoksa tesadüf mü?

Tesadüf mü yoksa kader mi bilemedim. Kadere çok inananlardan değilim ama eğer kaderse bu çok sevdim,  teşekkür ederim. yok eğer tesadüfse lütfen devam etsin..  Kader kelimesiyle çok oldu küseli. Sevdiklerimin yanımdan birer birer gitmesi ve açıklama olarak 'kader' denilmesinden ötürüdür ki hiç sevemedim kendilerini.  Ve lügatımdan çıkaralı baya olmuştu ki şu sıralar güzel olaylarla karşıma çıkmakta. yani şu sıralar kadere inanabilitem oldukça fazla ve çok olağan. inanmak istiyorum. evet evet kader var. net. En bunaldığım zaman kendini gösterdi çünkü bu olay. İnanılmaz hoşuma gitti aslında. Tüm gücümle 'kader işte ya, benim kaderim' diye bağırmak istedim. Sadece basit bir tesadüf olmamalıydı, önemliydi çünkü 'benim kaderim' olmalıydı. Uzun zaman sonra ilk kez bir şeyi bu kadar çok istiyorum ve heyecanımı bu kadar yoğun hissedebiliyorum. Kıpır kıpırım, sürekli gülüyorum ve sevgili kaderimle barışmamın şerefine daha da fazlasını bekliyorum. Etrafımdaki herkes farkında bende ki bu değişimin. Ben değiştikçe onlar şaşıyor, dünyam değişiyor, sanki dünya daha çekilir hale geliyor. Kalbimin çarpışını, karın ağrılarımı, içimde uçuşan kelebekleri çok daha net ve hızlı hissedebiliyorum, bünyemdeki tüm bu değişimlerle ben tekrar değişiyorum. Sürekli yenilenen farklılaşan, günden güne daha da gülen, kaderi oldukça seven bir aybikem oluyorum.  Mutluyum bu halimden, çok sevdim bu yeni beni. İnsanın kendini birinin 'kaderi' diye nitelendirebilmesi oldukça iyi.  Ve buna bu sıralar çok inanıyorum. Belki çok istediğimden, ya da bir şeylere inanmaya fazlaca ihtiyacım olduğundan falan.  Her neyse daha fazla kendimi deşifre etmiycem. Anlatmayı çok istiyorum ama susucam.  Belki daha sonra. sonuç olarak; şimdilik her şey çok güzel. tek istediğim basit bir tesadüf olarak kalmayıp, sonuna kadar kaderim diyebilmem. tam da kaderle barışmışken, ona çok inanmışken ve onu bu kadar sevmişken. basit bir tesadüf olarak bırakıp gitme beni, lütfen. kal, lütfen kal. uzunca bir süre ol hatta.