Hayat bazen tıpkı bir domino taşı misali, ya da satranç oyunu gibi..
Taşları çok dikkatli yerleştirmelisin, en baştaki en sondakini etkileyebiliyor. Yani en başta yaptığın bir hata bütün düzene maal olabiliyor. Böylede bir düzen! var, düzensizliğin içinde adaletsiz bir düzen.
Bazen o taşları öyle güzel yerleştiriyorum ki, ben dokunmadığım sürece kimse bozamıyor hayatımı. Bilerek, isteyerek hata yapmadığım sürece. Ama bazen de başkasının minicik bir dokunuşuyla, tüm hayatım rezil olabiliyor. Ya da hayatımıza isteyerek aldığımız kimseler tarafından bozulabiliyor bu domino taşları.
Ya da öyle hamleler yapıyorum ki bazen, daha oyunun başında son sahnesi canlanıveriyor gözümde. Ve her şey tıpkı düşündüğüm gibi işleyiveriyor. Bana da sadece seyirci olmak düşüyor haliyle.
Satranç gibi yani, öyle bir hamle ki bu; sonunu belli eden..
Çok anlatamıyorum aslında, yani şimdi anlatsam, söylemek istediklerimi herkes bilecek, ama yok susmayı denesem, hayır bu da değil istediğim. Belli kılıflar uydurup yazıyorum bir şeyler.
Yani tam olarak şu aslında; henüz başı bile olmayan olayların sonunu çok güzel kestirebiliyorum şimdilerde. Şaşkınım bende ama, işte öyle.
Değişik bir haller, anlam vermediğim, ama sonucu hep istediğim gibi olan; düşündüren, aslında şaşırtan ama hiç şaşırmayan.
Oyun işte bazen hayat. Bazen domino, bazen satranç..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder