beni tanıyanlar bilir, bu anı ne kadar uzun zamandır bekliyordum. nasıl heyecanlıydım, nasıl hevesli, nasıl merak içerisindeydim. salı gecesi ilk misafirlerimiz geldi, birbirinden tatlı 4 ispanyol. çarşamba günüde diğerleri 4 macaristandan 6 da polonyadan geldiler. 14 kişilik sevimli grup + sam ve ben. beraber geçidiğimiz 5 gün içinde birbirimizi o kadar sevdik, o kadar alıştık ki.. o kadar bizden biri oldular ki.. tüm istanbulu gezdik, tabiri caizse istanbulun altını üstüne getirdik. çılgınlar gibi gezdik, deli gibi eğlendik.. sabah erkenden uyanıp, gece yarılarına kadar geçen 5 mükemmel gün. hepsine çok alıştık, çok çok sevdik.. şimdi sırada macaristan var, şubat sonu. ardından haziranda İspanya ve kasım da da polonya.
o tarihleri iple çekiyorum. zaman su gibi aksın, hemen ama hemen o tarihler gelsin. yine görüşelim, yine gezelim, yine yine yine eğlenelim. evet ben şimdiden çok fazla özledim onları, çok alıştım onlara. çok fazla sevdim, güvendim. aramızda değişik bir bağ oluştu hepsiyle. hepsi o kadar içten, o kadar şeker, o kadar tatlı ki.. küçük bir itiraf; ben en çok ispanyolları sevdim. hepsini çok sevdim ama onlar bir ayrı nedense.
bir an önce yeniden görüşeceğimiz tarih gelsin, bir an önce yanlarına gideyim. haa bu arada ben şimdi şu pasaport işimle bi uğraşmalıyım. ayrıca bişi daha var; o pasaport fotoğrafları nasıl bir iğrençliktir sorma. leş!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder