kızlar prenses olur, erkekler kahraman.

Hayatımızda hep kahramandır birileri. kızların ilk kahramanı genelde babaları olur. evet babaları; aşık olurlar ona, hayran olurlar, kimseyle paylaşamazlar.. özeldir babalar ve kızlar arasındaki o sevgi. anlatmayla olmaz ki, yaşamak lazım. benim ilk kahramanım babam. sonra çeşitli karakterler girer hayatımıza, tv de görüp hayal gücümüzle güçlüleştirdiğimiz ölümsüzleştirdiğimiz, en tepeye yerleştirdiğimiz kahramanlarımız. Kızlara has bi özellik sanırım bu; illaki birilerini kahraman ilan edicez kendimize, kahramanımız olucak birileri.. sonra biraz daha büyüdüğümüzde erkeklerin sadece saçmızı çekmekten ibaret olmadığını anladığımız gün, birşeyler hissetmeye başladığımız gün, kalbimizi kıpır kıpır eden, midemizde kelebekler uçuşturan, heyecanın kralını yaşatan adamlar olur kahramanlarımız. Güveniriz, severiz, güçlüdür o, dünyadır o, dünyamızdır, her şeydir o! herşey midir ya da?! kahramanımızdır o. aslında onu var eden biziz. ona kahraman ünvanını ekleyen bizizdir, yani o kahramanı biz yaratmışızdır bir şekilde. ama hep erkektir. kahraman olucaksan erkek doğucaksın yani, net. kızlar prenses olur, erkekler kahraman. bu hep böyle.