yazamamaca.

20 temmuz. pazartesiye 1 gün, hayatımızı karartan 2 yıl önce o güne 4 gün var.
21'i rutin kontrol. 24'ü 2 yıl önce kahkahayla hastaneye girip sonrasında İngiltere'ye gidecek o kızın tüm sisteminin çöktüğü gün.

sadece güzel olsun istiyorum sonrası, sağlık olsun..

çok uzun zamandır hiç yazmadım, yazdım-sildim. bilmesin istedim kimse sanırım.

birine çok kırgınım, kızgın değil, kırgın. sanırım biliyor kendini, bilmese de dert değil açıkçası.

bu aralar bir şeyden çok korkuyorum. yani olabilitesinden. kimseye de anlatamadım, iç sesle bile kavgalıyız bu konu yüzünden. ne zaman bana açmaya kalksa bu konuyu, başka şeylerle tavlamaya çalışıyorum onu, değişik uğraşlar koyuyorum önüne, sevmese bile bana bulaşmaması için oyalansın istiyorum. böylece iç sesi kandırıp, zihnimin iplerini elime aldığımı düşünüyorum. ne saçma elimi dahi kaldırabilmem için bana komut veren beynimi kandırdığımı düşünüyorum. düşünmedim dediğimde bile düşünüyorum aslında ya, neyse. umarım korkumun üzerine gidebileceğim bir gün gelir ve umarım yersizdir bu korkum.

75 günlük tatilim hala devam ediyor. dile kolay 75 gün. YETMİŞBEŞGÜN. henüz İstanbul dışına çıkmadım, buralarda deniz-arkadaşlar, bol tembellik, oruç vs. geçiyor bir şekilde

uyku denen yaşamsal ihtiyacım resmen lüks oldu benim için. uyuyabilirsem ne ala. 03:46 şuan. gram uyku yok yine. Ezan okunuyor şuan, ara verip dua etmem lazım.

dualarımı da ettim, tamamdır şimdi.

an itibariyle bir mail geldi ve onu cevaplamam lazım şuan. bunu da başka bir zaman anlatacağım zaten. arayı çok uzatmadan yakın zamanda görüşmek üzere..