dün gece sabaha karşı yine böyle bir rüya gördüm, çok gerçek gibiydi. o yüzden yazmak istedim.
olay yeri bizim ev.
kahramanlar, ben, damla, fatma hanım (bizim okulun muhasebecisi) bir adam ve ablası.
o adam tıpkı dişleri çirkin olan adama benziyordu (bu kez diş görmedim, sadece arkasını gördüm)
sabah 5 e doğru uyandım ve tekrar yattım, işte sonra başlıyor olay.
ben-damla ve fatma hanım benim odamda yatıyoruz. o adam, reşatın odasında (reşat kardeşim) ablası da reşatın odasının yanındaki odada kalıyor.
adam odada traş oluyor, damla ve fatma hanım arka bahçeye gidiyor (hava henüz aydınlanmamış) ben de tam onların yanına giderken o ablası yanıma geliyor ve gece sen uyurken kollarına baktım sen hap kullanıyorsun diye saydırıyor bana bir sürü. nasıl ağlıyorum ben, hayır diyorum, ben sigara bile içemem, ne hapı diyorum ama ikna edemiyorum :(
ağlayarak arka bahçeye gidiyorum ben de, tam o sırada o adam camdan beni görüyor ve n'oldu diye sesleniyor arkamdan.
git ablana sor diye ağlıyorum ben yine. geliyor yanıma, sakinleştiriyor beni, üzülme, bakma sen ablama diyor ama ben hala ağlıyorum :(
sonra tam rüyamın devamı olacakken, saat 6.30 oluyor ve lanet alarmım çalıyor.
"hayır ben kullanmıyorum, ablan bana inanmıyor ben kullanmıyorum" diyerek uyanmak zorunda kalıyorum.
yataktan fırladığım gibi reşatın odasına koştum, acaba o adam hala orada mı diye. öyle gerçekti yani.
adam yoktu, ben de okula gittim.
rüya bitti.
günaydın aybikem!
adam odada traş oluyor, damla ve fatma hanım arka bahçeye gidiyor (hava henüz aydınlanmamış) ben de tam onların yanına giderken o ablası yanıma geliyor ve gece sen uyurken kollarına baktım sen hap kullanıyorsun diye saydırıyor bana bir sürü. nasıl ağlıyorum ben, hayır diyorum, ben sigara bile içemem, ne hapı diyorum ama ikna edemiyorum :(
ağlayarak arka bahçeye gidiyorum ben de, tam o sırada o adam camdan beni görüyor ve n'oldu diye sesleniyor arkamdan.
git ablana sor diye ağlıyorum ben yine. geliyor yanıma, sakinleştiriyor beni, üzülme, bakma sen ablama diyor ama ben hala ağlıyorum :(
sonra tam rüyamın devamı olacakken, saat 6.30 oluyor ve lanet alarmım çalıyor.
"hayır ben kullanmıyorum, ablan bana inanmıyor ben kullanmıyorum" diyerek uyanmak zorunda kalıyorum.
yataktan fırladığım gibi reşatın odasına koştum, acaba o adam hala orada mı diye. öyle gerçekti yani.
adam yoktu, ben de okula gittim.
rüya bitti.
günaydın aybikem!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder